Vandaag wordt in de rechtbank van eerste aanleg een dagvaarding tegen de Vlaamse overheid ingeleid door Vredesactie en CNAPD, met de ondersteuning van Amnesty International in België. De organisaties willen dat de Vlaamse overheid de export van onderdelen voor Turkse militaire vliegtuigen stopzet.
De Vlaamse regering handelt in strijd met het Vlaams wapenhandeldecreet door transfers toe te staan waardoor militaire technologie in Turkije terechtkomt ondanks bewijs dat daarmee internationale wapenembargo’s geschonden worden. Als de regering haar eigen regelgeving niet naleeft, dan hebben we geen andere keus dan de Vlaamse regering te dagvaarden.
Al sinds 2013 leveren de Belgische wapenbedrijven Asco Industries, Sonaca en Safran Aero Boosters onderdelen van de motor, vleugels en het landingsgestel van de Turkse A400M militaire transportvliegtuigen. Dat vliegtuig speelt een belangrijke rol in de levering van wapens en huurlingen voor gewapende conflicten in Libië en Azerbeidzjan. Die leveringen zijn in strijd met de internationale wapenembargo’s op die landen. Een rapport van het expertenpanel van de Verenigde Naties documenteerde eerder dit jaar 34 vluchten van Turkse A400M’s naar Libië die in strijd zijn met het VN-wapenembargo.
Dat Belgische wapenbedrijven onrechtstreeks Turkije blijven bewapenen is niet alleen immoreel maar ook onwettig.
70 percent van het eindgebruik Vlaamse wapens niet gecontroleerd
De ngo’s hekelen bovendien het gebrek aan controle op het eindgebruik van de Vlaamse wapenexport. Officieel staat Vlaanderen immers geen leveranties toe aan Turkije, maar aan de Spaanse wapenindustrie. In Spanje worden de Belgische onderdelen echter geassembleerd om van daaruit verder geëxporteerd te worden naar Turkije. De Vlaamse overheid geeft dus wapenexportvergunningen zonder de eigenlijke eindgebruiker ooit gecontroleerd te hebben.
Dat is geen uitzondering. Uit onderzoek van het Vlaams Vredesinstituut blijkt dat in 70 procent van de Vlaamse wapenexport het eindgebruik niet gecontroleerd wordt. De Vlaamse regering kiest ervoor om wapens te exporteren zonder de eigenlijke eindgebruiker te kennen. Op die manier komt Vlaamse wapentechnologie terecht in oorlogsgebied en wordt ze gebruikt voor mensenrechtenschendingen. Afwegingen inzake veiligheid, vrede en mensenrechten worden bij het huisvuil gezet ten voordele van economisch gewin.