Frontex, het Europese grensbewakingsagentschap, lag de afgelopen maanden zwaar onder vuur omwille van haar betrokkenheid bij mensenrechtenschendingen. In februari nog publiceerde Corporate Europe Observatory het rapport Lobbying Fortress Europe, dat documenteert hoe wapenlobbyisten bij Frontex de deur platlopen en actief mee het beleid dicteren.
Vredesactie praatte over Frontex met Luisa Izuzquiza, één van de auteurs van dat rapport en actief in de campagne #AbolishFrontex. Wat is precies de rol van Frontex in het Europese migratiebeleid, wat is er problematisch aan en hoe maken wapenlobbyisten het erger?
Luisa, jij staat al even op de radar bij Frontex. In 2019 brachten ze jou voor de rechtbank. Wat is er juist gebeurd?
In alle eerlijkheid: wij daagden Frontex eerst voor het gerecht. Frontex is de Europese grenspolitie. Hun belangrijkste taak is de grenzen controleren. In de praktijk betekent dit dat Frontex zoveel mogelijk mensen buiten Europa houdt. Op welke manier dan ook, zoals we de afgelopen jaren vaak hebben gezien.
Frontex staat er ook om bekend dat het graag in het duister opereert. Er is heel weinig geweten over haar missies. Daarom trokken mijn collega Arne Semsrott en ik naar de rechtbank om meer transparantie af te dwingen. Die zaak verloren we. Frontex dwong ons vervolgens om de gerechtskosten te betalen. Pure intimidatie, want normaal gezien claimen Europese instituties en organisaties zulke kosten nooit. Dat middenveldorganisaties je werking kritisch bekijken is immers gezond en democratisch. Daar is Frontex duidelijk niet mee akkoord. (Frontex eiste 24.000€, nvdr.)
Toch slaagt Frontex er niet in om haar problematische beleid geheim te houden.
Nee, dat klopt. We zitten in een enorm relevante tijdsperiode wat dat betreft. Voor het eerst ziet ook het bredere publiek wat er echt gebeurt tijdens missies van Frontex en wat de gevolgen zijn van het creëren van zulke grote politiemacht, die bijna geen controle mechanismen heeft.
In 2019 kwamen de eerste rapporten binnen over hoe Frontex honden inzette in de Balkan om asielzoekers te onderzoeken. Er waren toen al verschillende getuigenissen en rapporten over pushbacks, zowel in de Balkan als in Griekenland. In oktober 2020, publiceerden Der Spiegel, Lighthouse reports en Bellingcat dan een belangrijk rapport met beelden die duidelijk toonden hoe Frontex actief betrokken was bij pushbacks in de Egeïsche Zee. Griekse kustwachten duwen bootjes met migranten terug richting Turkse wateren, in plaats van hen op een veilige boot te zetten zoals ze juridisch gezien zouden moeten doen. Deze pushbacks zijn een schending van Europees en internationaal recht.
Nadien kwamen ook steeds meer klokkenluiders naar buiten met verhalen over misbruik door Frontex-medewerkers. Die verhalen tonen meer en meer hoe het agentschap geen oog heeft voor de naleving van de mensenrechten en duidelijk losgeslagen is.